Poza domem jadamy dziś coraz częściej, coraz więcej wymagamy więc od wybieranych lokali. Niektóre poza dobrym posiłkiem potrafią zaoferować znacznie więcej, np. emocje, w tym ekstremalne. Kolacja spożywana w ciemności, 50 metrów nad ziemią lub nago to tylko trzy z wielu dostępnych propozycji. Dlaczego tradycyjne biesiadowanie przy stole przestaje nam dziś wystarczać? O odpowiedź na to pytanie poprosiliśmy szefów kuchni i managerów restauracji w Trójmieście.
kolacji pod gołym niebem
28%
w lokalu dla nudystów
19%
nie interesują mnie takie atrakcje
40%
Spośród wielu osobliwych, czasem kontrowersyjnych, rozwiązań restauracyjnych zdobywających rozgłos na świecie (np. lokale obsługiwane przez roboty lub tresowane małpy, wykuwane w lodzie, w skale, przenoszące gości w bajkowe światy, np. Alicji w krainie czarów lub Ninja) szczególnie zaintrygowały nas trzy:
kolacja pod niebem (dinner in the sky),
kolacje w ciemności oraz
restauracje dla nudystów. Wizyta w tych miejscach to dla gościa z reguły udział w emocjonującym wydarzeniu.
Organizatorzy "
dinner in the sky" - kolacji spożywanej przy stole, który ogromny dźwig wynosi na wysokość 50 metrów nad ziemią - otwarcie przyznają, że jedzenie - choć świetnej jakości, bo serwowane przez szefów kuchni z restauracji wyróżnionych co najmniej jedną gwiazdką Michelin - jest pretekstem do tego, by zobaczyć piękną panoramę miasta i poczuć przy tym dreszczyk emocji.
Odrywanie się do ziemi i zbliżanie do nieba od zawsze fascynowało ludzkość. Dziś szukamy takich unikatowych doświadczeń, każdy marzy o przeżyciu czegoś wyjątkowego, niecodziennego - piszą na swojej stronie inicjatorzy projektu. Z atrakcji - w ramach ponad 5 tys. już zorganizowanych wydarzeń - skorzystać mogli do tej pory mieszkańcy kilkudziesięciu miast na świecie, m.in. Paryża, Dubaju, Los Angeles, Sydney, Cape Town, Bogoty, a także Warszawy. Na przyjemność, za którą w Polsce zapłacić trzeba 350 zł od osoby,
w Gdańsku nie było wystarczającej ilości chętnych.
Kolacje w ciemności - bez jakiegokolwiek dostępu światła - oferują już doświadczenie nie tyle alternatywne względem jedzenia, co jemu towarzyszące.
Wyłączenie przy stole zmysłu wzroku to ciekawy
trening sensoryczny, który umożliwia ponowne odkrywanie smaków i tekstury dań. Podobno 90 proc. uczestniczących w tego typu kolacjach nie jest w stanie prawidłowo wskazać produktów, które jedli, mają też problem z rozróżnieniem wina czerwonego od białego.
Czytaj także: Kolacja w ciemności. Na bok konwenanse!Londyńska restauracja
The Bunyadi (otwarta z impetem, w pierwszym dniu działalności z listą 4 tys. chętnych na wizytę, obecnie zamknięta z planem przeniesienia do Paryża, organizująca kolacje jedynie na zamówienie) chce z kolei powrotu do korzeni - w kuchni stosuje się tu tylko naturalne produkty, posiłki podawane są w glinianych naczyniach, przygotowane na ogniu, wnętrze lokalu oświetlają świece, a goście do stolików siadają nadzy. Miejsce - jak mówią jego właściciele - oferuje możliwość prawdziwego, zmysłowego doświadczenia tak jedzenia, jaki i drugiego człowieka - bez zakłóceń w postaci chemikaliów, elektryczności, kolorów, designu i mody.
Czy łączenie jedzenia z innymi formami rozrywki i doświadczeń jest ciekawe i pożyteczne? Może to niepokojący znak czasu, w którym człowiek domaga się coraz intensywniejszych doświadczeń i stymulatorów? O opinię poprosiliśmy trójmiejskich szefów kuchni i restauratorów.
Basia Ritz - właścicielka i szefowa kuchni w
Restauracji Ritz
- Pragnienie super doznań czy wręcz skoków adrenaliny przy jedzeniu to dla mnie wyraz specyficznych i dziwnych czasów. Nie rozumiem, skąd ciągła chęć bycia zaskakiwanym. Nie rozumiem, dlaczego tylu z nas na siłę prześciga się w oryginalności, która często kończy się dziwactwem. Oprócz wyżej wspomnianych na myśl przychodzi mi włoska restauracja, w której goście pozwalają się obrażać kelnerom i to w najgorszy, najbardziej wulgarny sposób. Co zadziwiające - jest ona cały czas pełna. Z przykrością stwierdzam - to szaleństwo, które nie jest wyrazem geniuszu. Dlaczego nie doceniamy prostoty, szlachetności produktu, dobrze przygotowanego posiłku i dobrego towarzystwa?
Dla mnie jedzenie jest symbolem miłości i jednoczenia ludzi. Jest również ulubionym sposobem spędzania czasu z rodziną i przyjaciółmi. Miałam przyjemność uczestniczyć w kolacji "pod niebem" oraz w kolacji w ciemności, ale to biesiady z najbliższymi dostarczyły mi najpiękniejszych emocji - to je zapamiętuję, jako najwspanialsze momenty życia, warte każdej minuty. Malika - właścicielka i szefowa kuchni w
Restauracji Malika - Londyńska restauracja dla nudystów rozczarowała mnie, czuję w jej koncepcji zgrzyt. Epatowanie nagością nie jest dla mnie spójne z powrotem do natury. W kolacji pod niebem rozumiem wagę wspaniałych widoków, ale tych nie brakuje na ziemi. Jedzenie po ciemku przemawia do mnie pod jednym względem - pozwala skoncentrować się na tym, co w kuchni najważniejsze, czyli na smaku. Dzisiejsze kulinaria niestety zbyt wielką wagę przywiązują do tego, jak danie wygląda - to nadużywana tendencja.
Wszystko to, co najciekawsze ze wspomnianych koncepcjach - czyli proste, dobre jedzenie i piękne widoki przy jego spożywaniu - zintegrowałam w cyklu spotkań, jakie organizowałam w ubiegłym roku pod hasłem "Stolik w widokiem". Scenariusz trzech wydarzeń był podobny: dania przygotowywałam na żywym ogniu stosując różne techniki i serwowałam na łonie natury. Pierwsza kolacja przygotowana została w Jastarni, nad morzem, druga nad rzeką - Narwią, trzecia w górach - w Krynicy Zdroju, na polanie z widokiem na Jaworzynę.
Arkadiusz Onasch - właściciel restauracji
Winne GronoPowrót do pierwotnego jedzenia to dla mnie szaleństwo
- Kolacja w ciemnościach to świetny pomysł - kształci umiejętność rozpoznawania smaków. W restauracji Winne Grono czasem bawimy się podobną konwencją - suszonych wąsów z pora lub mielonych skorupek krewetek raczej nikt poprawnie nie identyfikuje. Inny wygląd, inna struktura dania lub jego składnika powoduje, że z trudem je rozpoznajemy.
Natomiast nie przekonuje mnie kierunek jaskini - prostego, pierwotnego jedzenia. Obecnie to silny trend, powraca się do jedzenia jak najmniej przetworzonego, jak najmniej hodowlanego, ale to dla mnie małe szaleństwo. Proszę spróbować kawałek upieczonego, ale nie doprawionego kurczaka - nie smakuje dobrze. Nie rezygnowałbym tak łatwo ze zdobyczy cywilizacji, a raczej umiejętnie z nich korzystał. Adrianna Marczewska - uczestniczka programu Top Chef, szefowa kuchni w
Zatoce Sztuki.
- Pamiętam Anthonego Bourdaina, gdy jadł trznadle w klastyczny dla tej potrawy sposób, czyli z oczami zawiązanymi białą chustką. Ptaki podawane są w całości i wyglądają mało apetycznie. Poza tym w wielu krajach to potrawa nielegalna, uważana za barbarzyńską - sama nigdy nie zdecydowałabym się jej spróbować. Zasłanianie oczu rzeczywiście służy tu odwróceniu uwagi od tych niewygodnych aspektów potrawy, a nie wydobyciu jej wyjątkowego smaku. Biała chustka do sprytne dorabianie do jedzenia ideologii. Podobnie jest z nagością, ciemnością i wysokością - nie do końca wiem, jak miałyby służyć smakowaniu, a ono jest dla mnie w jedzeniu najważniejsze. Jedyną fajną praktyką wydaje mi się zamykanie lub zasłanianie oczu w trakcie jedzenia, ale tylko na moment - aby smaki i zapachy rzeczywiście miły szansę wyjść w trakcie degustacji na prowadzenie.
Dlatego przemawia do mnie koncept kulinarny Aleksandra Barona, autora m.in. kolacji "Mouth to nose" przygotowanej z senselierem - Martą Siembab, łączącej smaki i zapachy. W menu znalazł się np. plaster miodu z larwą trutnia podany na dłoni - nie talerzu - której nadgarstek wcześniej przetarty został zapachem słonecznika. To intrygujące smakowe doświadczenie, którego w kuchni szukam.