Emanuele Dalnodar, Gregory Millon i Michael Saling - przyjechali do Polski, aby zarządzać pięciogwiazdkowymi hotelami w Trójmieście. Zanim tu jednak dotarli, zwiedzili kawał świata. Postanowiliśmy porozmawiać z nimi o "życiu w drodze", jakiego wymaga praca w branży hotelarskiej, przede wszystkim jednak zapytaliśmy o Polskę - o to, co ich tu przywiodło i jak odnajdują się w naszym kraju. Przedstawiamy trzy barwne postaci i ich historie.
Polska jest teraz moim domem. Nie tęsknię za Włochami.Gdy po kilku latach osiadł z żoną i dziećmi w Anglii, z intencją spędzania z nimi więcej czasu, branża nie chciała o nim zapomnieć. W Warszawie otwierał się wówczas Sheraton. Średnio co dwa miesiące dzwonił do niego telefon z propozycją pracy w Polsce. Ze względu na najbliższych konsekwentnie odmawiał. Jednak gdy kilka miesięcy po otwarciu hotel w Warszawie borykał się z problemami w dziale gastronomicznym, zgodził się pojechać tam na 4 dni, aby zdefiniować problem i zaproponować jego rozwiązanie. Był rok 1997. Gdy wysiadał z samolotu szara, styczniowa Warszawa nie zrobiła na nim dobrego wrażenia. "Padał tego dnia taki deszcz, który nie był nawet deszczem", wspomina. Wszystko jednak zaczęło się zmieniać w momencie, gdy przekroczył próg hotelu. Był mądrze zaprojektowany, luksusowy, z myślą o jak najlepszej trosce o klienta. Poznał pracowników - młodych, ambitnych, chętnych do pracy, chcących się wykazać. Był pod dużym wrażeniem tego, co zastał. W trakcie pobytu w Warszawie poznał Kurta Schellera - słynnego, pochodzącego ze Szwajcarii kucharza Hotelu Bristol. I wówczas zadeklarował - jeżeli Kurt zgodzi się pracować dla Sheratona, on też. Tym sposobem trzy tygodnie późnej ponownie wylądował w Warszawie, tym razem z kilkoma walizkami u boku.
W Trójmieście mieszka od 3 miesięcy. Dla górala doświadczenie życia nad morzem jest bardzo ciekawe. Uwielbia plażę, codziennie rano biega z psem do Orłowa. Do Włoch jeździ z narzeczoną na dwa tygodnie zimą i dwa tygodnie latem. Wówczas w piecu opalanym drewnem przygotowuje swoją ulubioną potrawę - polenta coniglio, bo gotowanie to jego pasja. Ale za Włochami nie tęskni. "Polska jest teraz moim domem", deklaruje. W Polakach kocha wszystko oprócz narzekania - to strata pozytywnej energii, jak twierdzi. Dlatego on sam uśmiecha się dużo, właściwie cały czas. "Uśmiech nic nie kosztuje, a jest tak drogocenny", podkreśla.
Uśmiech nic nie kosztuje, a jest tak drogocenny.
Dlaczego nie wracacie z Irlandii? Przecież w Polsce jest wszystko, czego trzeba, aby dobrze i ciekawie żyć.Nie wahał się ani chwili. Pracując w Irlandii poznał wielu Polaków. Od początku bardzo ich sobie cenił, nawiązane z nimi znajomości wspomina jako fantastyczne. W Polsce był przedtem tylko dwa razy: na ślubie kolegi w Krakowie oraz w 1986 r., gdy jako mały chłopak podróżował przez Polskę pociągiem. Pochodzi z Niemiec Wschodnich, dlatego dobrze pamięta, że krajobraz, który obserwował zza szyby nie różnił się tak bardzo od tego, który znał z rodzimego podwórka. Gdy dwa lata temu przyleciał do Gdańska, był pozytywnie zaskoczony. Zadzwonił do polskich znajomych z Irlandii z pytaniem dlaczego nie wracają. "Przecież w Polsce jest wszystko. Rozumiem, że być może płace są niższe, ale poza tym nie brakuje tu niczego, aby wieść dobre, ciekawe życie".
Dobry lider musi nauczyć się oddawać prace i odpowiedzialność w ręce innych osób.W Polakach ceni sobie przede wszystkim szczerość w rozwiązywaniu problemów. "Potraficie otwarcie rozmawiać o trudnościach, konflikty wyjaśniacie bez przeciągania w nieskończoność, bez obgadywania za plecami - przynajmniej takie jest moje doświadczenie. Poza tym cenię sobie waszą etykę pracy: solidność, punktualność, rzetelność, słowność". Z Emanuele i Gregorym praktykują podobny model zarządzania. "Ludziom trzeba zaufać, pozwolić samodzielnie rozwiązywać problemy, nie podawać ich na tacy. Od pracowników oczekuję, że sami przychodzić będą do mnie z rozwiązaniami, a jeśli popełnią błędy - wyciągną wnioski i unikną ich w przyszłości. Rozwijamy się i uczymy na niepowodzeniach". Swoją rolę widzi bardziej jako coacha niż managera. Lubi mówić o sobie "lider". Dobry lider, twierdzi, musi nauczyć się tracić kontrolę, oddawać pracę i związaną z nią odpowiedzialność w ręce innych osób. Musi być na ludzi uważny, słuchać ich, ufać, przyjmować pomysły i akceptować ich niepowodzenia.
Wiedza na temat hotelarstwa nie jest w Polsce tak szeroka, jak na Zachodzie, ale to Zachodowi brakuje pracowników, którzy brak wiedzy potrafiliby zrekompensować sercem i zaangażowaniem w pracy.Do Polski przyjechał w 2012 roku, w momencie, gdy branża hotelowa musiała otworzyć się na gości zagranicznych. Po Euro 2012, uważa, hotelarstwo polskie z działającego lokalnie otrzymuje międzynarodowe doświadczenie. W Polsce pokutują jego zdaniem jeszcze mechanizmy autorytatywnej szkoły zarządzania, polegającej na wydawaniu poleceń i egzekwowaniu ich prawidłowego wykonania. On tak nie pracuje. W podwładnych szuka partnerów, którym powierzyć może odpowiedzialne zadania, specjalistów, którzy w swoich dziedzinach będą przewyższać go kwalifikacjami. Nie boi się utraty autorytetu, chce pracować jako koordynator grupy profesjonalistów. Podobnie jak Emanuele widzi w Polakach ogromny potencjał. "Wiedza na temat hotelarstwa nie jest w Polsce tak szeroka, jak na Zachodzie, ale to Zachodowi brakuje pracowników, którzy brak wiedzy potrafiliby zrekompensować sercem i zaangażowaniem w pracy". W swoim zawodzie nie koncentruje się w pierwszej kolejności na gościu, ale na kadrze. "Wolę zainwestować w pracownika, bo dobry pracownik inwestuje w gościa. Pracownicy to silnik całej hotelarskiej maszyny. Jeśli się o niego nie dba, szybko rdzewieje". Do Sopotu przeprowadził się latem 2013 roku. Jako dyrektor Sofitel Grand Sopot regularnie organizuje spotkania przy tzw. otwartym stole. Uczestniczą w nim wszyscy zatrudnieni w hotelu, poza managerami głównych działów. Rozmawia się na nich otwarcie o wszystkim, bez skrupułów. Dba o kontakty wewnątrz firmy i podkreśla, że są one podstawą hotelarstwa. "Niezależnie od tego, w jakim sposób branża rozwinie się w przyszłości, ludzie i relacje między nimi będą zawsze stanowić jej fundament".
Ludzie i relacje między nimi będą zawsze stanowić fundament branży hotelarskiej.W Trójmieście nie pozostanie pewnie długo, jest gotowy do tego, aby wyruszyć w dalszą podróż. Z każdą zmianą mierzy się z żoną, która świadomie zdecydowała się na nomadzki styl życia przy jego boku. Zaczynanie wszystkiego od nowa co kilka lat nie jest proste, ale daje możliwość poznawania świata, a Gregory nie boi się zmian. Wręcz przeciwnie - lubi dostosowywać do najróżniejszych, zastanych sytuacji. Nie ocenia ich, raczej analizuje. Zmiana to dla niego jedyna stała w zawodzie. Gotowy jest podążać za dynamicznie zmieniającą się i ewoluującą branżą. Uwielbia zegarki. Może one przypominają mu, że "wszystko płynie"? Ma ich około piętnastu i chętnie zmienia w zależności od okoliczności. A w Sopocie najbardziej ujmują go pory roku. Następujące po sobie jesień, zima, lato są tu wyraźne i dostarczają odmiennych, niezapomnianych wrażeń.
2020-02-13 20:32
Coz za przepiekne zyciorysy, codowne to, ale malo ma wspolnego z rzeczywistoscia. Jeden z tych Panow klamie.
2016-05-04 11:36
Smutne jest to że pracując w takim hotelu, szczycącym się "poziomem" i "luksusem" osoby odwalającą całą robotę (pokojówki, kucharze itp.) zarabiają najgorzej, często na tzw. "śmieciówka". Jestem ciekaw jak długo by wytrzymał hotel bez kadry zarządzającej, a ile bez pokojówek. Wyzysk szeregowych pracowników i płacenie groszy. Jeśli hotel chce być uważany za luksusowy, na poziomie, powinien też dbać o pracowników, a nie traktować jako tanią siłę roboczą.
"Tak baronie, dostanie pan najlepszy pokój, będzie miał pan wszystko na zawołanie, nasi niewolnicy o to zadbają"
2019-08-12 14:19
Zarabiaja po 12 zl, Lepiej pracowac na dworcu przynajmniej dostaniesz napiwki bo w hotelaj hrabia placi zazwyczaj karta
2016-05-06 18:39
..."Poznał pracowników - młodych, ambitnych, chętnych do pracy, chcących się wykazać. Był pod dużym wrażeniem tego, co zastał."...
Rok 1997, jasne, no ale skąd on mógł wiedzieć co to jest bieda z głodem więc i paniczny lek przed utratą pracy. Nic już nie piszą o jego odczuciach kiedy poznał polską stawkę godzinową...
2016-05-04 13:17
kto pokojowce zabrania byc szefem hotelu? Chamskie, ale prawdziwe. Z calym szacunkiem, ale to mozolna praca, ktora nie wymaga jakis specjalnych umiejetnosci. A osoby zarzadzajace sieciami hotelowymi sa jednak wyksztalcone, wlozyly prace w nauke. Zawsze rpacowniy najnizszego szczebla beda najbardziej poszkodowani, bo napracuja sie fizycznie najbadziej, a dostana najmniej. Ale powtorze, kto im broni isc wyzej? Ja tez moge tak powiedziec o sobie, jednak nie mam takiej wiedzy i umiejetnosci, zeby zarzadzac na tym poziomie. I nie piszcie o znajomosciach, bo na tym etapie znajomosci tylko pomagaja, ale nie gwarantuja pracy dla leszcza bez wiedzy i praktyki.
2016-05-05 08:07
Pokojówce bycia szefem hotelu zabrania zagraniczny właściciel.
2016-05-04 13:33
Ponieważ wszyscy nie mogę być prezesami i dyrektorami, są granice, nie tylko umiejętności, których nie da się przeskoczyć. Ktoś musi walić w młotek i machać ścierką by ktoś "wyżej" mógł klientowi wystawić rachunek za prace tych niżej. Chodzi o to by wszyscy otrzymywali godne pieniądze, a takich pieniędzy w hotelarstwie czy gastronomi nie zobaczysz.
Oczywiście wszyscy nie mogę być bogaci, by być bogatym ktoś musi być biednym, ale powinno się traktować tych niżej jako pracowników, a nie tanią siłę roboczą.
2016-05-04 23:01
bo masz rację
tylk nie widzisz oczywistego,
żyjesz w fikcyjnym państwie tymczasowym,
tu nigdy nie będzie dobrze zwyczajnym ludziom
2016-05-04 15:35
Pracowałam w Grand Hotelu kilka lat temu, psie pieniądze. Jako pokojówka zarabiałam od pokoju, na zlecenie, jako uczeń dostawałam 7,55 za pokój! Jakieś marne 9 zł brutto za tak wykańczającą fizyczną pracę. Śmiechu warte. Żal mi było tych kobiet dorosłych, co pracowały tam, szkoła dawno już za nimi, miały dzieci i po odprowadzeniu składek dostawały 5 zł z groszami jakimiś. Wstrząsnął mną ten cytat dyrektora Grand Hotelu "Wolę zainwestować w pracownika, bo dobry pracownik inwestuje w gościa. Pracownicy to silnik całej hotelarskiej maszyny. Jeśli się o niego nie dba, szybko rdzewieje".............. Co za obłuda, to aż smutne. Najważniejsi ludzie w hotelu, od których zależy komfort pobytu gościa, zarabiają takie pieniądze...
2016-05-04 10:21
2016-05-04 15:56
a faceci z takimi indeksami hormonów mają cechy przywódcze. Zresztą kobiety - podobnie. Przeważnie menedżerki wysokiego szczebla, czy panie robiące kariery w polityce mają kwadratowe szczeny i silne - męskie osobowości. Przykład - poseł Arciszewska.
2019-08-12 14:15
zielona herbata i szampony z lopianu wraz z ze skrzypem polnym pomoga, Dobrze tez sobie zbadac hormony i napewno testosteron
2016-05-04 21:54
łysa glaca to raczej wada genetyczna
2016-05-06 23:47
To właśnie łysina biegnąca od nasady ogona o podłożu androgennym.
2016-05-04 11:08
I nie Polakiem
2016-09-16 21:02
Nadaja sie tylko do obory wiesniaki, brak um oglady i wychowania
2016-05-04 14:26
czyli Polacy nie nadają sie na dyrektorów hoteli szok.
Pan Michael Saling w tej sfietnej koszuli wygląda jak kelner a nie dyrektor
2016-05-04 22:57
musi też pasowac poziomem do reszty pracowników to dwa,
prywatnie może się ładnie ubierać
ale go zaraz okradną na ulicy
bo wiadomo, że Polsce ludzie nie ubierają się zbyt dobrze
i bedzie sę wyróżniał
tak to jest mili państwo
2016-05-05 08:07
Oj to prawda. Gdy tylko ktoś jest lepiej ubrany to od razu każdy patrzy jak na złodzieja ;)
2016-05-07 13:36
złodziej się ubiera niepozornie, niewyróżniająco,
zalezy też ile kradnie ale to nie reguła
2016-05-05 08:02
Może wyglądać jak tylko chce. Przede wszystkim musi wyciskać plantację w zagranicznej kolonii jak cytrynę, bo najważniejsze są zyski płynące do macierzy.
2016-05-06 22:21
Najlepszy w Trojmiescie jest Hotel Haffner. Dbają o szczegóły i detale. Maja gości wiernych od lat. Załoga super profesjonalna i życzliwa. Gdybym nie był z trojmiasta to właśnie tam jeździłbym na urlop. I wiem ze pracownicy sa zadowoleni.
2016-05-29 10:30
Super , jak pisze sie samemu o sobie. Dla mnie dno !!!!!!
2016-05-29 10:24
Jaaaasne...
2016-05-05 05:50
mogłabym dać..:)
2016-05-28 23:07
a mnie tez dasz? tez jestem lysy, a forse tez mam
2016-05-06 18:57
Takich jak ty "pięknych", to oni maja po kilkanaście w każdym hotelu
2016-05-05 21:55
2016-05-05 13:13
Lepiej wez te piguly na schizofrenie, gosciu.
2016-05-28 23:03
2016-05-22 09:57
Chodzi o to by włosy nie wpadały do posiłków....
2016-05-08 01:03
Mam tylko pytanie, czemu nikt z Panem nie chce współpracować skoro jest Pan takim specjalista 80% załogi odeszło od Pana przejęcia jako GM, a ich opinie są dalekie od ideału w jakim się Pan przedstawia. Powodzenia w swoich przekonaniach.
2016-05-06 21:02
A klienta mają w d*pie bo po polsku ani słowa
2016-05-04 23:31
2016-05-06 19:28
Iva awansowała.....hahaha
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Plaża 41
Gdańsk Brzeźno, ul. Gałczyńskiego 1 
Gaja Park
